Co ostatnio przeczytałam...

 Jak tam Wasz weekend?

U mnie,  na maxa, się rozpadało- także plan zrobienia zdjęć, odszedł w siną dal (a raczej, gdzieś na przyszły weekend). Jasne że mogłabym jutro zrobić te foty- ale niestety mycie włosów, nie zgrało mi się z tym, wiecie o co chodzi. Także przy takiej pogodzie, robienie zdjęć odpada, za to zostają zakupy, lub czytanie książek. Jeśli chcecie się, przy pomocy tego ostatniego, ubezpieczyć, na kolejny, wolny, deszczowy weekend, dziś przychodzę do Was, z recenzją :

Remigiusz Mróz 

Obrazy z przeszłości

Po niezbyt udanym (dla mnie) seansie Behawiorysty, z radością zaopatrzyłam się z kolejnym tom o patomorfologu Sewerynie Zaorskim i policjantce Kai Burzyńskiej- ta seria jest moją ulubioną, jeśli chodzi o, twórczość pana Mroza.

Nie przedłużając, zapraszam do czytania, mojej recenzji :)

Dwadzieścia lat temu w Żeromicach zaginęła jedna z mieszkanek – prowadzący postępowanie policjanci nigdy nie ustalili, co stało się z dziewczyną, a śledczy nie odnaleźli żadnego tropu, który pozwoliłby wyjaśnić zagadkę. Pierwsze ślady pojawiły się dopiero dwie dekady później, kiedy w okolicznych lasach zaczęto odkrywać rzeczy mogące należeć do zaginionej.

Jedną z nich odnajdują Seweryn Zaorski i Kaja Burzyńska, zupełnie nieświadomi tego, że ma ona związek z nierozwiązaną sprawą z przeszłości. Fakty, które zaczynają się z niej wydobywać, malują niespodziewany i przerażający obraz zbrodni, które miały na zawsze pozostać nieodkryte…

Źródło zdjęcia i opisu:

www.empik.pl

Tym razem, autor mnie zaskoczył- przyzwyczaił mnie że na pierwszych stronach, pojawia się trup i to zmasakrowany, jednak w przypadku Obrazów z przeszłości, na pierwszych stronach ( oprócz głównych bohaterów, rzecz jasna), pojawia się, własność jednej z bohaterek. Jest to nowa postać, jednak znana innym bohaterom książki- w tym tomie, mamy sporo nowych osób,większość z nich namiesza, i to nieźle. 

Burza i Zaorski, próbując ustalić dane właściciela samochodu, jednocześnie wznawiają śledztwo sprzed dwudziestu lat, kierując się na wschód- Zamość, Biłgoraj. Korzystają przy tym z pomocy emerytowanego policjanta, i kuzyna Zaorskiego. Wznowione śledztwo, jest niejako wypełnieniem czasu oczekiwania, na wyniki badań na ojcostwo- ci którzy czytali, chociażby poprzednim tom, z pewnością pamiętają że Kaja jest w ciąży, nie wie jednak czy ze swoim mężem, czy z Zaorskim. Przewracając kartki, mamy sporo morderstw- nie tylko seryjnego zabójcy młodych kobiet, ale i pozostałych bohaterów, szczególnie nad jednym ubolewam (pani prokurator Arlena), bo liczyłam na nowy wątek. Nie zaliczam tego, w żadnym wypadku do minusów książki- tempo i zwroty fabuły, wynagradzają to. Ścigając seryjnego, Seweryn i Burza, znajdują nie tylko kolejne zwłoki, ale i zagadki w postaci obrazów i szyfrów, zakodowanych na wzór wiadomości Juliusza Cezara. Patomorfologowi udaje się znaleźć, w końcu, seryjnego- jak to zwykle bywa, okazała się nim osoba, która cały czas była w zasięgu czytelnika. Nie było to dla mnie zbyt duże zaskoczenie, kto okazał się mordercą- nie podejrzewałam tej osoby, ale i tak nie było to dla mnie niespodzianką. Mamy też, nieoczekiwany zwrot akcji- porwana zostaje Burza, a z książki wynika, że to ona miała być kolejną ofiarą. Seryjny został niejako schwytany, więc kto i dlaczego porwał Kaję?

Tego już Wam nie napiszę, z wiadomych powodów, dodam tylko że przy tym wątku, zakręciło się w głowie. Podobnie jak w przypadku, gdy poznałam w końcu wyniki badań na ojcostwo i dowiedziałam się kto jest ojcem dziecka Burzy- sporo namieszała tutaj przyjaciółka Kai, a moja imienniczka :)

Książke przeczytałam na wydechu, bo nie brakuje tu, ani emocji, ani tempa :)

Dla fanów pana Mroza, serii o Zaorskim, wielbicieli thrillerów-  pozycja obowiązkowa :)

Czytaliście już tą książkę?

Znacie serię o Zaorskim?

Co ostatnio przeczytaliście?

Dajcie znać w komentarzach :)

Do następnego :)